Τετάρτη 7 Ιουλίου 2010

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ-ΕΝΑΣ ΣΩΡΟΣ!

Στοιβαγμένη, σαν σωρός από χαρτιά.
Κιτρινισμένα απ' το Χρόνο!
Χιλιοφαγωμένα απ' τη χρήση!
Χαρτιά-Σελίδες-Φύλλα-Τετράδια-Παλιά ημερολόγια.
Μέσα σε Ένα Κουτί, με τ' Όνομα: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ!.
Κι όσο περνάει, ο Κλέφτης-Χρόνος, λές θα αδειάσει..θα αδειάσει..!
Μα το Ένα Κουτί, γίναν 2 , ३, 4 και τα χαρτιά πλυθήνανε κι αυτά.
Και τώρα μές τα Κίτρινα, Υπάρχουν και Λευκά και Μπλέ.
Τί Παράξενο!
Όσο πιο πολύ πλυθαίνουν Τα Κουτιά, Τόσο Περισσότερο Αλαφρώνουν!!!
Στοιβαγμένη, Σαν Σωρός Από Χαρτιά.
Τί Τυχερή που Είμαι!

Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010

ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ

Εμένα, οι Φίλοι μου, Δεν είναι Μαύρα Πουλιά.
Είναι Λευκά Ψηλά & Περήφανα!
Στα Πόδια τους, έχουν Φωτιές & Στροβιλίζονται!!
Στα Χέρια τους κρατάνε ένα Τόξο & έναν Ζυγό.
Στο Λαιμό τους, κρέμεται ένας Σταυρός.
Ξύλινος!
Εμένα οι Φίλοι μου, μοιάζουν με Κεραυνοί.
Κόκκινοι!!
Κι άλλοτε, με Σύννεφα.
Πουπουλένια!
Άλλοτε πάλι, μοιάζουν με Βροχή.
Λυτρωτική!
Κι άλλοτε με Δράκοι Φτερωτοί, που 'χουν
Χρυσά Λέπια, στη Ράχη τους!!
Έμένα οι Φίλοι μου, μοιάζουν με Σιωπή.
Προφητική!
Κι άλλες φορές, με Μελωδίες που λικνίζονται
με την Πνοή του Ανέμου!
Εμένα οι Φίλοι μου, μοιάζουν με Όνειρα.
Χρωματιστά!!!
Και ίσως, Άπιαστα!!!
Εμένα, οι Φίλοι μου, δεν είναι Μαύρα Πουλιά.
Είναι Λευκά Ψηλά & Περήφανα!!!
Αναμασάμε τον Χρόνο
Για να γλιτώσουμε Πόνο!
Μα είναι σ' όλους γνωστό.
Το Ποτάμι, δεν αλλάζει Πορεία!
Μην έχεις απορία.
Ξέρεις Καλά!
Την θλίψη στην Ζωή σου, εννόεισες Βαθιά.
Μια τρυπούλα, τόση δά!
Ψάχνεις..
Βρίσκεις..
Χάνεις..
Αππορίπτεις..
Αμφισβητείς..
Μετανιώνεις..;
Ίσως, ένα Φιλί & μιά Αγκαλιά..;
Να φτάνουν.
Να είναι Αρκετα!